Polder Peil - Wilhelminapolder

Het weidse landschap van de Zeeuwse Wilhelminapolder is het decor voor het grootste landschapskunstwerk van Europa. De negen betonnen sculpturen die de Duitse kunstenaar Michael Beutler in 2014 installeerde verspreid over het 1700 hectare tellende landschap, vormen samen het iconische werk Polder Peil.

Beutler kreeg de opdracht ter gelegenheid van het 200-jarige bestaan van de Wilhelminapolder van de Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder, in samenwerking met SKOR en CBK Zeeland.

Het landschap van De Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder ten noorden van Goes is een lappendeken van landbouwgrond, wegen, dijken en kreken. Om recht te doen aan de vele gezichten van het gebied koos Michael Beutler ervoor een serie van negen, visueel met elkaar verbonden sculpturen te realiseren die als het ware door het landschap heen leiden. Sta je bij een sculptuur, dan zie je de volgende 500 meter verderop al opdoemen.

Polder Peil markeert de hoogteverschillen in het polderland. Ook al ervaren we het landschap als vlak, het diepste punt is 1,2 meter onder NAP terwijl het oogpunt van wandelaars op de weg ongeveer 5 meter hoger is. Op deze hoogte: 3,8 meter boven NAP, fixeerde Michael Beutler een artificiële horizon. De beelden zijn heel verschillend van omvang en staan allemaal op een andere hoogte. De grootste is geplaatst aan een plas water op de bodem van de polder, de kleinste staat op de kruin van een dijk. De andere zeven staan daar ergens tussenin. Wat hen verbindt is natuurlijk het steeds wisselende licht dat gevangen wordt door het beton in de weidse polder. Maar er is nog iets. De bollen bestaan uit twee identieke helften die nooit helemaal exact op elkaar aansluiten. De duidelijk zichtbare hartlijn die zo ontstaat, bevindt zich exact op 3,80 meter boven NAP. Als we in gedachten de hartlijn van het ene beeld doortrekken naar het volgende, krijgen we een denkbeeldige lijn die vlak boven de glooiende polder zweeft: een onzichtbare horizon op een hoogte waarop de ondergaande zon de polder laat gloeien.

‘Ik werk niet op maar met het landschap. Het werk wordt een deel van het landschap en het landschap onderdeel van het werk’, aldus Michael Beutler. En inderdaad, het landschap lijkt Polder Peil als een luchtspiegeling in zich op te nemen.